راهنمای کامل انتخاب پیک گیتار و معرفی پیک های موجود در بازار

چه زمانی از پیک استفاده کنیم؟

نوازندگان گیتار الکتریک اکثرا از پیک در اجراهای خود استفاده می‌کنند. همچنین نوازندگان گیتارهای آکوستیک از پیک برای گرفتن آکورد استفاده می‌کنند. در الت کلی پیک‌ها برای نوزاندگی خط‌های سولو و بداهه‌نوازی بسیار مناسب هستند.

چند قانون اولیه برای انتخاب پیک

این قوانین ممکن است در تمامی شرایط صادق نباشند. اما در انتخاب بهتر اولین پیک به شما کمک می‌کنند.

بهتر است اولین پیک خود را از بین محصولاتی با ضخامت متوسط، لبه‌ی گرد انتخاب کنید. همچنین پیکی را انتخاب کنید که به راحتی در دستان باقی بماند.
پیک‌های انعطاف پذیر معمولا برای آکورد گرفتن مناسب هستند.
پیک‌های ضخیم معمولا در نوازندگی لید و سولو استفاده می‌شوند.

معرفی پیک های ساخته شده از مواد مصنوعی

امروزه اکثر پیک‌های محبوب از مواد مصنوعی (معمولا پلاستیک) ساخته می‌شوند. در ادامه برخی از پیک‌های محبوب ساخته شده با مواد مصنوعی را معرفی می‌کنیم.

پیک تورتکس (‌Tortex)

راهنمای کامل انتخاب پیک و معرفی پیک های موجود در بازار

نکات مثبت: صدای منحصر به فرد، انعطاف‌پذیر، قیمت مناسب

پیک‌های تورتکس محصول شرکت دانلوپ و احتمالا مشهورترین پیک‌های جهان هستند. بسیاری از نوازندگان مشهور (از جمله اسلش) به دلیل صدای منحصر به فرد تورتکس از آن استفاده می‌کنند. این پیک‌ها از سایر محصولات دانلوپ (از جمله اولتم) سریع‌تر قدیمی می‌شوند و ساییده می‌شوند. فرمول دقیق ساخت پیک‌های تورتکس را تنها خود شرکت دانلوپ می‌داند.

این سری از پیک‌ها محبوب‌ترین محصولات این شرکت هستند و بسیاری از پیک‌های دیگر دانلوپ نیز در اصل با اعمال تغییرات کوچکی در تورتکس ساخته شده‌اند. پیک‌های تورتکس برای شروع به نوازندگی بسیار مناسب‌اند و سبک‌های مختلف را پوشش می‌دهند.

نمونه‌ی صدای پیک تورتکس:

پیک دلرین / دلرکس / استال

نکات مثبت: نگه‌داشتن آسان، انعطاف‌پذیر، قیمت مناسب
نکته‌ی منفی: صدای معمولی

یکی از رایج‌ترین مواد اولیه‌ی به کار رفته در ساخت پیک، دِلرین است. بسیاری از پیک‌های موجود در بازار از دلرین در ساخت خود استفاده می‌کنند. این ماده سطحی مات دارد و به همین دلیل نگه‌داشتن پیک را آسان‌تر می‌کند. این پیک‌ها بخاطر مقاومت بالای خود بسیار محبوب هستند. صدای آن‌ها کمی گرم است اما صدای منحصر به فرد تورتکس را ندارند. پیک‌های دلرین تحت عنوان‌های تجاری مختلف (از جمله گیتور) به فروش می‌رسند.

نمونه‌ی صدای پیک دلرین:

پیک سلولوید

نکات مثبت: طراحی وینتج، انعطاف‌پذیر، قیمت مناسب
نکته‌ی منفی: مقاومت پایین

پیک‌های سلولوید قدمت زیادی دارند. پس از ممنوعیت خرید و فروش لاکِ لاک‌پشت، پیک‌های سلولوید جایگزین این ماده‌ی اولیه شدند. به همین دلیل بسیاری از آن‌ها طراحی لکه‌داری مشابه لاک دارند.

پیک‌های سلولوید آسیب‌پذیرتر از پیک‌های مدرن هستند. پس طی زمان ممکن است لبه‌ی آن‌ها ساییده شود و تغییر شکل دهد. برخی از نوازندگان این پیک‌ها را به دلیل همین خصوصیت خریداری می‌کنند.

نمونه‌ی صدای پیک سلولوید:

پیک نایلون

نکات مثبت: انعطاف‌پذیر، قیمت مناسب
نکته‌ی منفی: شکننده

پیک‌های نایلون سطح بسیار لغزنده‌ای دارند و به همین دلیل معمولا به همراه طراحی‌هایی به نام گریپ (Grip) عرضه می‌شوند که نگه‌داشتن آن‌ها را آسان‌تر می‌کند. این پیک‌ها همچنین قدری شکننده هستند و ممکن است نمونه‌های باریک‌تر آن‌ها را خیلی زود از دست بدهید.

پیک نایلون برای آکورد گرفتن بسیار مناسب است. زیرا انعطاف بالایی دارد و در عین حال به اندازه‌ی کافی محکم است که بتوان چند نت یا خط بیس را با آن اجرا کرد. محبوب‌ترین پیک نایلون موجود در بازار، دانلوپ نایلون ۸۸. میلی‌متر است.

پیک‌های نایلون ضخیم‌تر برای اجرای لید و سولو نیز مناسب هستند. زیرا سطح لغزنده‌ی آن‌ها سرعت گذر پیک از سیم‌ها را افزایش می‌دهد.

نمونه‌ی صدای پیک نایلون (توجه کنید که صدای برخورد پیک به سیم‌ها تقریبا غیرقابل شنیدن است):

نکات مثبت: سطح مورب و عالی، کیفیت ساخت بالاپیک ترموپلاستیک (چیکن پیکس)

نکته‌ی منفی: ضخامت بالا

پیک‌های ترموپلاستیک معمولا با نام تجاری چیکن پیکس (Chicken Picks) عرضه می‌شوند و طبق گفته‌ی این شرکت «کیفیت و مقاومت بالاتری نسبت به سایر رقیبان دارند». این پیک‌ها یکی از باکیفیت‌ترین محصولات موجود در بازار هستند

به دلیل مقاومت پایین ترموپلاستیک، پیک‌های ساخته شده از این ماده با ضخامت‌های بسیار بالا (۲ میلی‌متر و بیشتر) عرضه می‌شوند و به همین دلیل انعطاف بسیار کمی دارند. هرچند لبه‌ی آن‌ها به شکلی طراحی شده که مورب باشد و صدایی شفاف، مشابه پیک‌های باریک‌تر تولید کند.

نمونه‌ی صدای پیک‌های ترموپلاستیک:

پیک اکریلیک (V-Picks)

نکات مثبت: صدای شفاف، مقاومت بالا
نکته‌ی منفی: سطح لغزنده

پیک‌های اکریلیک معمولا سطحی شفاف دارند و بسیار لغزنده هستند. این پیک‌ها در مقابل خش برداشتن و ساییده شدن مقاومت بسیار بالایی نشان می‌دهند. هرچند نگه‌داشتن پیک‌های اکریلیک در گرما (و با دست عرق‌کرده) بسیار سخت است. پس بهتر است نمونه‌هایی را انتخاب کنید که دارای تکنولوژی گریپ هستند. صدای پیک‌های اکریلیک کمی شفاف‌تر از سایر پیک‌ها است.

اگر به پیک‌های اکریلیک علاقه پیدا کرده‌اید بهتر است پیک‌هایی به نام V-Picks را امتحان کنید. این محصولات از فرمول خاصی از اکریلیک استفاده می‌کنند که باعث لغزش کمتر پیک می‌شود. یکی دیگر از شرکت‌های تولیدکننده‌ی پیک‌های اکریلیک، Gravity نام دارد که آن‌ها را با تنوع بسیار بالایی به بازار عرضه می‌کند.

نمونه‌ی صدای پیک‌های اکریلیک:

نکات مثبت: صدای مشابه تورتکس، دوام بالا، قیمت مناسب

اولتم گونه‌ای پلاستیک با فناوری پیشرفته است که دوام بسیار بالایی دارد. پیک‌های اولتم از بهترین گزینه‌های موجود در بازار هستند. این پیک ها قیمت بسیار مناسب، دوام بالا، سطح هموار و صدای بسیار زیبایی دارند. از محبوب‌ترین پیک‌های اولتم می‌توان به اولتکس شارپ (با لبه‌ی تیز) و اولتکس جز ۳ (Ultex Jazz III) اشاره کرد.

همچنین می‌توانید پیک‌های دانلوپ پرایم‌تون ۳۵۱ (Primetone 351) را امتحان کنید که با دست ساخته شده‌اند و کیفیت (و البته قیمت) بالاتری نسبت به سایر پیک‌های این شرکت دارند.

نمونه‌ی صدای پیک اولتکس:

نکات مثبت: صدای زیبا، سطح هموار، گزینه‌های متنوعپیک بلو چیپ

نکته‌ی منفی: قیمت بالا

پیک‌های بلو چیپ (Blue Chip) از نوعی پلاستیک پیشرفته و مقاوم ساخته شده‌اند. این پیک‌ها صدای بسیار دلنشینی دارند و مقاومت بالایی دربرابر خش و ساییده شدن نشان می‌دهند. سطح آن‌ها نیز اصطکاک بسیار کمی تولید می‌کند. شرکت تولید کننده این خصوصیت را به استفاده از «روان‌کننده‌ای مخصوص» نسبت می‌دهد. طبق تجربه‌ی ما، بلو چیپ هموارترین و روان‌ترین پیک موجود در این لیست است.

این پیک‌ها گزینه‌ی بسیار مناسبی هستند و در انواع مختلف عرضه می‌شوند.

پیک وگن (جیپسی جز)

نکته‌ی مثبت: دوام بالا
نکته‌ی منفی: انعطاف کم

پیک‌های وِگِن از ماده‌ی اولیه‌ی ناشناخته‌ای ساخته شده‌اند که بسیار شبیه مواد به کار رفته در مجسمه سازی است. احتمالا مشهورترین پیک این برند، جیپسی جز (Gypsy Jazz) نام دارد. این پیک‌ها ۳.۵ میلی‌متر قطر و سطح ناهمواری برای نگه‌داشتن بهتر دارند. پیک‌های جیپسی جز انتخاب بسیاری از نوازندگان سبک جیپسی جز هستند.

نکته‌ی مثبت: تنوعپیک تاسک

تاسک ماده‌ی اولیه‌ای است که در ساخت تیغه‌های سردسته و بریج گیتار استفاده می‌شود. تولیدکنندگان این پیک‌ها ادعا می‌کنند که تاسک صدا و دوام عاج را دارد. (خرید و فروش پیک‌های عاج در اکثر کشورها ممنوع است.)

پیک‌های تاسک صدای بسیار جذاب و وسیعی دارند. این صدا را می‌توان حتی با ضربه زدن به خود پیک به خوبی شنید. پیک‌های تاسک در سه نوع سفید (با صدای شفاف‌تر)، مشکی (با صدای بسته‌تر) و نارنجی که صدایی متوسط دارد عرضه می‌شوند.

معرفی پیک های ساخته شده از مواد اولیه‌ی طبیعی

پیک‌ها در ابتدای محبوبیت هود اکثرا از مواد طبیعی، از جمله استخوان، عاج و لاک تولید می‌شدند. یکی از مشهورترین روش‌های ساخت پیک، استفاده از لاک لاک‌پشت‌های دریایی بود. روشی که پس از مدتی توسط دولت‌ها ممنوع اعلام شد. پیک‌هایی که در ادامه می‌بینید همگی قانونی و بسیاری از آن‌ها در بازار ایران موجود هستند.

پیک‌های تگوا (کروزو)

نکات مثبت: سبک، صدای شفاف
نکات منفی: انعطاف پذیر نیست، تنها در ضخامت‌های بالا عرضه می‌شود

پیک‌های تگوا (که به آن‌ها کروزو یا عاج گیاهی نیز می‌گویند) از یک درخت نخل (بومی آمریکای جنوبی) تولید می‌شود. تگوا ماده‌ی سفید و سختی است که از دانه‌های این گیاه محافظت می‌کند.

تگوا به اعتقاد بسیاری جایگزین عاج در پیک‌های گیتار است. یکی از مشهورترین برندهای پیک تاگوا، Howling Monkey نام دارد. این پیک‌ها در سه رنگ قرمز، سبز، آبی و صورتی و با ضخامت‌های ۱.۸ تا ۲ میلی‌متری به بازار عرضه می‌شوند. تاگوا بسیار آسیب‌پذیر است و به همین دلیل این پیک‌ها اکثرا با ضخامت بالا تولید می‌شوند.

پیک پوست نارگیل

نکات مثبت:‌ سبک، صدای گرم
نکات منفی: انعطاف پذیری پایین، تنها در ضخامت‌های بالا عرضه می‌شود

این پیک به شکل غافلگیرکننده‌ای خوش‌صدا است. هرچند مانند تاگوا انعطاف‌‌پذیری پایینی دارد. این پیک‌ها حس خوبی را به دست و به گیتار منتقل می‌کنند. همچنین به سادگی از سیم‌ها جدا می‌شوند و سرعت نوازندگی را بالا می‌برند.

دو برند مشهور تولید پیک‌های نارگیل US Blues و Howling Monkey هستند.

نکته‌ی مثبت: صدای شفافپیک چوب شیشام

نکات منفی: آسیب‌پذیری بالا، ضخامت زیاد

چوب معمولا ماده‌ی اولیه‌ی مناسبی برای تولید پیک گیتار نیست. به این دلیل که به سادگی ساییده می‌شود و تغییر شکل می‌دهد. هرچند انواع مختلف چوب، سختی‌های متفاوتی نیز دارد. این پیک که توسط شرکت کلایتون تولید می‌شود از چوبی به نام شیشام تولید شده است.

این چوب در درجه‌بندی جانکا (که سختی چوب را مشخص می‌کند) دارای درجه‌ی ۱۷۸۰ است.

پیک سنگی

نکته‌ی مثبت: صدای بلند و عمیق
نکته‌ی منفی: عدم انعطاف

سنگ ماده‌ی اولیه‌ی بسیار سختی است و در عین حال صدای منحصر به فردی دارد. هرچند کار با پیک‌های سنگی (مخصوصا در ضخامت‌های پایین) چندان ساده نیست. این پیک‌ها معمولا از ضخامت‌های ۱.۹ میلی‌متر به بالا عرضه می‌شوند.

پیک‌های سنگی بیشتر برای اجراهای سولو مناسب هستند. همچنین صدای قوی و سنگینی دارند. سطح آن‌ها نیز ممکن است صدایی مشابه شیشه در زمان برخورد به سیم‌ها ایجاد کند. پس بهتر است از آن‌ها برای اجرای گیتار الکتریک استفاده کنید.

نمونه‌ی صدای پیک سنگی:

پیک‌های فلزی

نکته‌ی مثبت: صدای بسیار شفاف
نکات منفی: عدم انعطاف‌پذیری، آسیب‌زدن به سیم‌ها

پیک‌های فلزی معمولا به سطح سیم‌ها آسیب می‌زنند و باعث می‌شوند که سیم مانند لباس‌های قدیمی، پود بردارد. پیک‌های دانلوپ تک پیک دارای لبه‌های گردی هستند که این تاثیر را کاهش می‌دهد.

پیک‌های فلزی صدای بسیار شفافی دارند. همچنین وزن نسبتا بالایی دارند که موردعلاقه‌ی بسیاری از نوازندگان است. پیک‌های تک پیک دارای سوراخ‌هایی هستند که می‌توان با استفاده از آن‌ها، پیک را تبدیل به گردن‌بند کرد یا آن را بر سر دسته‌کلید انداخت و در مواقع اضطراری استفاده کرد. صدای خاص و طراحی جذاب، این پیک‌ها را به گزینه‌ی مناسبی برای کسب تجربه تبدیل می‌کند.

نمونه‌ی صدای پیک تک پیک:

ضخامت پیک

هر تولیدکننده‌ای استانداردهای خاص خود برای تعیین ضخامت پیک گیتار را دارد. حتی برخی از تولیدکنندگان (از جمله فندر) ضخامت پیک را به شکل دقیق اعلام نمی‌کنند. در ادامه سعی می‌کنیم شما را در انتخاب ضخامت پیک خود راهنمایی کنیم.

ضخامت پیک یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در صدا و سادگی استفاده از پیک است. اکثر پیک‌ها از مواد پلاستیکی ساخته‌اند و از ورقه‌هایی از پیش ساخته شده قالب‌گیری می‌شوند. به همین دلیل می‌شود ضخامت و طراحی پیک را به شکل دقیق تعیین کرد. این پیک‌ها همچنین به شکل انبوه تولید می‌شوند و به همین دلیل قیمت پایین‌تری دارند. از طرف دیگر پیک‌هایی که از مواد طبیعی (مانند چوب و سنگ) ساخته شده‌اند، اکثرا با دست تولید می‌شوند. به همین دلیل قیمت بالاتری دارند و در انواع محدود تولید می‌شوند.

در پایین جدول ضخامت و خصوصیات پیک‌های موجود در بازار را مشاهده می‌کنید. به یاد داشته باشید که انحنای پیک نیز در صدای آن تاثیر بسیاری دارد. پس پیک‌هایی که ضخامت بالا و در عین حال انحنای زیادی دارند در بسیاری موارد خصوصیاتی مشابه پیک‌های باریک‌تر خواهند داشت.

لبه و انحنای پیک

یک سمت از لبه‌ی این پیک به دلیل استفاده‌ی مداوم ساییده شده است.[/caption]

لبه‌ی پیک و انحنای منتهی به لبه، در بسیاری از موارد از طراحی خود پیک مهم‌تر است. لبه‌ی پیک ممکن است تیز یا منحنی باشد. همچنین انحنای دو سمت پیک ممکن است کم یا زیاد باشند.

پیک‌های نوک تیز معمولا نوازندگی لید را ساده‌تر می‌کنند. هرچند بسیاری از نوازندگان لبه‌های منحنی را (به دلیل ساده‌تر بودن گرفتن آکورد) ترجیح می‌دهند. پیک‌هایی که زیادی نوک‌تیز هستند نیز چندان مناسب نیستند. چون یک پیک باکیفیت نباید به سیم ضربه بزند بلکه باید به آرامی از روی سیم رد شود.

طراحی پیک

در حالت کلی پیک‌های کوچک برای نوازندگی سریع (شردینگ)‌ مناسب‌اند. زیرا نیازمند حرکات کمتری برای به صدا درآوردن سیم‌ها هستند. طراحی پیک معمولا تنها در سادگی به دست گرفتن آن تاثیر می‌گذارد. قسمت تاثیرگذارتر، لبه‌ی پیک است که دارای خصوصیاتی از جمله ارتفاع، تیز بودن، سختی، اصطکاک و انحنا است.

۱/ طراحی استاندارد

این طراحی، «استاندارد» دنیای موسیقی است و بسیاری با آن آشنایی دارند. گاهی به این پیک‌ها، قلب‌شکل یا ۳۵۱ نیز می‌گویند. پیک‌های استاندارد برای شروع به یادگیری مناسب‌اند. چنین پیک‌هایی در اندازه‌های مختلف (از جمله استاندارد و کوچک) عرضه می‌شوند. گاهی اوقات نیز لبه‌ی این پیک‌ها را تیزتر می‌کنند تا دقت آن‌ها را بالاتر ببرند. یا انحنای آن‌ها را برای سادگی اجرا افزایش می‌دهند.

۲/ طراحی استاندارد، با لبه‌ی تیز

چنین پیک‌هایی معمولا از پیک‌های استاندارد بزرگ‌تر و دارای لبه‌ای تیزتر هستند. از نمونه‌های مشهور آن می‌توان به دانلوپ تورتکس TIII و دانلود اولتکس شارپ اشاره کرد. این انتخاب مناسب کسانی است که به دنبال گریپ پیک‌های استاندارد هستند اما به دقت و سرعت عمل پیک‌های جز ۳ نیز علاقه دارند.

۳/ جز ۳ (Jazz III)

این پیک‌ها در ابتدا برای نوازندگی جاز طراحی شدند. هرچند به دلیل سرعت و دقت،‌ در بین نوازندگان راک نیز طرفداران بسیاری دارند. طراحی پیک جز به پیک‌های استاندارد شبیه است اما اندازه‌ای کوچک‌تر دارد. لبه‌ی آن نیز معمولا تیز است و در ضخامت‌های بالا عرضه می شود. طرفداران پیک‌های جز معمولا نوازندگان حرفه‌ای هستند.

۴/ پیک نوک تیز

لبه‌ی این پیک‌ها برای کنترل بیشتر به شکل نوک‌تیز طراحی شده‌اند. هرچند به دست گرفتن و کار کردن با آن‌ها برای اکثر نوازندگان سخت است و آکورد گرفتن با آن‌ها نیز چندان ساده نیست.

۵/ پیک‌های باله‌ کوسه

پیک‌های باله‌ی کوسه (Shark Fin) برای سلیقه‌های خاص طراحی شده‌اند. این پیک‌ها دارای یک لبه‌ی معمولی هستند. هرچند سمت دیگری با طراحی مشابه باله‌ی کوسه دارند که صدایی متفاوت را در زمان آکورد گرفتن ایجاد می‌کند.

۶/ پیک اشکی پهن

گونه‌ای از پیک‌های استاندارد هستند که اندازه‌ی کوچک‌تر و انحنای لبه‌ی بیشتری دارند.

۷/ پیک اشکی باریک

این پیک‌ها مشابه جاز ۳ هستند اما سطح باریک‌تری دارند. به همین دلیل سخت‌تر در دست قرار می‌گیرند. هرچند دقت را در زمان اجرا بالا می‌برند.

۸/ پیک‌های مثلثی

این نوع پیک‌ها در سبک بلوگرس (Bluegrass) طرفداران بسیاری دارند و برای گرفتن آکورد و خط‌های سریع مناسب‌اند. پیک‌های مثلثی با لبه‌های تیز یا منحنی به بازار عرضه می‌شوند. هرچند اکثرا اندازه‌های بزرگی دارند. یکی از نکات مثبت این پیک‌ها داشتن چند لبه‌ی مشابه است. پس اگر یکی ساییده شد، می‌توانید از سایر آن‌ها استفاده کنید.

۹/ پیک‌های پوشیدنی

بعضی از پیک‌ها می‌توانند در انگشت‌های دست جای بگیرند. بسیاری از نوازندگان سبک فینگر استایل، از این پیک‌ها در انگشت شست استفاده می‌کنند. و به این ترتیب به صدای بیس قوی‌تری می‌رسند. نوازندگانی هم هستند که تمامی پیک‌ها را به دست می‌کنند.

انتخاب پیک گیتار ایده‌آل

از چه مواردی دوری کنیم

نخست اینکه بهتر است وقت خود را با پیک‌های ارزان‌قیمت و بی‌کیفیت هدر ندهید. پیک‌های باکیفیت قیمت نسبتا ارزانی دارند و در تعداد بالا عرضه می‌شوند. پس بهتر است ماجراجویی خود را با همین پیک‌ها آغاز کنید.

همچنین بهتر است از پیک‌های باریک برای شروع به یادگیری استفاده نکنید. این پیک‌ها کار با گیتار را سخت‌تر می‌کنند و به راحتی می‌شکنند. همچنین باید پس از مدتی یاد بگیرید که پیک‌ را تا حدی شل در دست نگه دارید. (بدون اینکه آن را در حین نواختن بیاندازید.) پیک‌های باریک محکم‌تر در دست جای می‌گیرند و روند این یادگیری را کندتر می‌کنند.

پیشنهاد برای نوازندگان درحال پیشرفت

اگر مدتی از شروع نوازندگی شما می‌گذرد، زمان آن رسیده که کمی ماجراجویی کنید. نوازندگانی که به دنبال سرعت بیشتر هستند، معمولا به سمت پیک‌های کوچک، نوک‌تیز و ضخیم (از جمله اولتکس جز ۳) تمایل پیدا می‌کنند. زیرا این پیک‌ها سرعت نوازندگی را افزایش می‌دهند. هرچند بهتر است نمونه‌های مختلف را امتحان کنید و به مرور به پیک محبوب خود برسید.

منبع: Hub Guitar