آکورد آهنگ تازیانه

Dm
تازیانه شلاق

چک‌

شوک‌

به هوش اومد

به هوش اومد

Dm
تازیانه های باد وحشی 

به درختای دشت دلم شده رفتن تو

D#
هی میریزه هُری پایین 

تا میبینه جای خالیتو

Cm7
یادت نره روزا اولتو 

یادت نره احمق گ*ه

D#        Dm
اسطوره بودم برا تو

Dm
ک* خوبه بودی واسه جمع 

اما من میدونی همه نبودم

پز خوبی میدادی با اسم من 

اما بهت فشار اومد چون کنه نبودم

D#
تا وقتی عین تو ل*شی باشم هه 

آره پر زن پهلو من

Cm7
تا وقتی شعورت انقده کمه 
 
خب منم حسّم کمه معمولاً

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

D#
این دیوونه خوابش پرید

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

A#                       D#
این دیوونه خوابش پرید

A#
لمس موژه های یار به رویِ گونه

Dm
عجب تازیانه ی جذابی که محرومم ازش

D#
سهم پسران جهنم تنها دختران رانده شده

از بهشت بودند و من 

Dm
از سهمِ خودم قهر و شدم هر*ه

Dm
خاطره که هنو هه 

عاطفه و سپیده و رویا پیچیدن

تو هم داری تنها آب میشی نه 

شکستی حالت بده

D#
بیا میکنم دلتو باندپیچی من

فکر میکنی نمیفهممت 

چون یه کمی حرفام پیچیده ان

Dm       
ولی همه خوب میشن 

تا رو پام میشینن هه

Dm
این زمین حالش بده 

شلاقو من میخورم

آخه خوب بلدن راه مخفیا رو 

اون وحشیایی که اهلی شدن

D#     
آره تو که ادعات میشد اینی 

دیگه ببین من چی شدم

این زمستون سوزش بده 

Dm
پس بریم پی برفی شدن

D#
سفید عین کف بهشت اما 

هنوز بغض تو گلو منه چه زشت

Dm
آخه این روانی توو قصر هم باشه 

غربت تازیانه رو میزنه بهش

D#
لش مث مرحوم توپاک 

هه بیرونم یخ توم کولاک

Dm
من شدم یه آدم آهنی 

منزوی مظلوم تو لاک

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

D#
این دیوونه خوابش پرید

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

A#                       D#
این دیوونه خوابش پرید

Dm                                    A#
من از سهم خودم قهر و شدم هر*ه

ولی دیدم دو صد هرزه روند راهِ بهشت

A#           
دو صد فرشته که شدند رانده شده

Dm                   
در این برزخ همیشه 

عقد تنهایی و عشق خوانده شده

Dm
طبیعت سرِ لج ورداشته با من

نمیاد هیشکی حتی حرفاش به کارم

اصلا هم نمیخوام به عقب برم

از خونمون میاد فقط درداش به یادم

D#
من پر یه حس انتقامم 

پر از فحش و گلایه ام

پر گیر و گره 

Dm                    
اِه پر حرف و کنایه ام

Dm
دلم حالش بده 

آتیش میفته به جونم شبا

دیشب از تنهایی انقد 

دود گرفتم تا جونم درآد

D#
تو هم داری الکی مصرف میشی

نمیخنده عمیق میدونم لبات

ولی من هنوز پای حرفمم و میبینی 

که دارم میخونم برات

Dm
میزنه تازیانه پشت شلاق و 

شلاق پشت زخم

این زمین وحشی به من 

میزنه بدم میزنه

D#
میزنه که وحشی بشم

میزنه جوری که انگار 

وقتشه بخشیده شم

Dm                      
همه خوبا زجر میکشن

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

D#
این دیوونه خوابش پرید

Dm
هی میگیره قلبمو شده 

Dm
همه شبام شوم و خاکستری

Dm
تویی که ادعات میشد 

Dm
از همه ناکس تری

D#
واسه هر کی پر پر زدیم 

D#
پروازمونو جا*ش ندید

D#
باز از چهار صبح گذشت و 

A#                       D#
این دیوونه خوابش پرید

A#
چه کشتی ها که غرق نشدند 

Dm       
از زیر های خود سوراخ کرده

A#                                  
و چه جنگل ها که بیابان نشد 

از ریز تنه های خود تبر ساخته

Dm        
و چه تازیانه ها که نخوردیم 

از زبان های خود عزیز کرده